Szabatowe kazanie w Pelli, 30 rok n.e.

165:3.1 (1819.9) Pod koniec stycznia, w szabatowe popołudnie, tłum dochodził niemal do trzech tysięcy osób. W sobotę, 28 stycznia, Jezus wygłosił pamiętne kazanie na temat: „Ufność i gotowość duchowa”. Po wstępnych uwagach Szymona Piotra, Mistrz powiedział:

165:3.2 (1820.1) „To, co wiele razy mówiłem moim apostołom i moim uczniom, teraz oświadczam tutaj zgromadzonym: strzeżcie się zakwasu faryzeuszy, którym jest obłuda zrodzona z uprzedzeń i wychowywana w niewoli tradycji, chociaż wielu z tych faryzeuszy ma uczciwe serca a niektórzy z nich są tutaj, jako moi uczniowie. Niebawem wszyscy zrozumiecie moją naukę, nie ma bowiem nic ukrytego, co nie mogłoby zostać ujawnione. To, co teraz jest przed wami zakryte, wszystko będzie jawne, kiedy Syn Człowieczy zakończy swoją misję na Ziemi i w ciele.

165:4.1 (1821.1) Gdy apostołowie chrzcili wierzących, Mistrz rozmawiał z tymi, którzy wciąż zwlekali. I pewien młody człowiek odezwał się: „Mistrzu, mój ojciec umarł, zostawiając duży majątek mnie i mojemu bratu, ale mój brat nie chce mi dać tego, co jest moją własnością. Czy zatem nie mógłbyś powiedzieć mojemu bratu, żeby podzielił się majątkiem ze mną”? Jezus obruszył się lekko, że ten materialnie zorientowany młodzieniec poddał do dyskusji takie pytanie o interesach; ale korzystając okazji, zaczął udzielać dodatkowej nauki. Jezus spytał: „Człowieku, kto mnie uczynił twoim rozjemcą? Skąd ci to przyszło do głowy, że ja zwracam uwagę na materialne sprawy tego świata”? I potem, zwracając się do wszystkich zgromadzonych, powiedział: „Uważajcie i uwolnijcie się od chciwości; życie ludzkie nie polega na obfitości rzeczy, jakie można posiadać. Szczęście nie przychodzi z potęgi majątku a radość nie rodzi się z bogactwa. Majątek sam w sobie nie jest przekleństwem, ale miłość do bogactwa częstokroć prowadzi do takiego poświęcenia się rzeczom tego świata, że dusza ślepnie na piękno duchowych uroków rzeczywistości królestwa Bożego na Ziemi i na radości wiecznego życia w niebie.