O Księdze Urantii

Księga Urantii została wydana po raz pierwszy w 1955 roku przez Fundację Urantii, którą tworzą powiernicy - opiekunowie, którym zostało powierzone zachowanie i dzielenie się treściami Księgi Urantii w niezmienionej formie. Pierwotne matryce i kopie przechowywane są i zabezpieczane przed utratą, uszkodzeniem, czy jakąkolwiek korektą, poprawką, modyfikacją, czy zmianą. Fundacja Urantii posiada prawa autorskie do tłumaczeń Księgi Urantii przez pięćdziesiąt lat od czasu ich wydania. 

Osoby zainteresowane tym, jak pojawiła się Księga Urantii odnajdą całkiem sporo materiałów na stronie Fundacji Urantii w dziale poświęconym historii. Strony Fundacji są też głównym źródłem informacji powielanych na innych stronach. Dlatego warto przede wszystkim sięgać do informacji tam zwartych w pierwszej kolejności. Pozostałe bowiem, tak jak i ta, zawierają także osobiste spostrzeżenia czytelników, a w niektórych przypadkach zdarza się niestety i tak, że osoby wypowiadające się w jej temacie nawet jej nie czytały.

Bardzo ciekawe ujęcie tematu Boga i Wszechświata, poświęcające wiele uwagi przede wszystkim Księdze Urantii, można odnaleźć na stronie osobistego bloga sprzyjajbogu.pl prowadzonego przez tajemniczego czytelnika nazywającego siebie Agondonterem. Agondonter jest terminem pochodzącym z Księgi Urantii.

Małgorzata i Przemysław Jaworscy także poświęcili swój czas, by na swej stronie zamieścić wiele informacji oraz spostrzeżeń własnych dotyczących treści zawartych w Piątym Epokowym Objawieniu. 

Urantia jest nazwą naszej planety. To tą nazwą operują istoty z Komisji Istot Niebiańskich będące autorami przekazów zawartych w Księdze Urantii.

Wasz świat, Urantia, jest jedną z wielu podobnych jej, zamieszkałych planet, wchodzących w skład wszechświata lokalnego Nebadonu. Wszechświat ten, wraz z podobnymi kreacjami, tworzy superwszechświat Orvonton, a z jego stolicy, Uversy, przybywa nasza komisja. Orvonton jest jednym z siedmiu ewolucyjnych superwszechświatów czasu i przestrzeni, które krążą wokół kreacji boskiej doskonałości bez początku i końca – centralnego wszechświata Havony. W sercu tego wiecznego, centralnego wszechświata, znajduje się stacjonarna Wyspa Raj, geograficzne centrum nieskończoności i miejsce pobytu wiecznego Boga. 0:0.5 (1.5)

W Księdze Urantii znajdziemy omówiony bardzo szeroki zakres zagadnień. Na ponad 2000 stronach odnajdziemy poruszone zadziwiająco klarownie i spójnie tematy duchowe, filozoficzne, teologiczne, socjologiczne, historię, etykę, eugenikę, kosmologię, naukę i wiele innych. Zawiera ona jednak przede wszystkim szeroką oraz niezwykle uporządkowaną i zorganizowaną wiedzę o Bogu Ojcu, wzajemnym stosunku Boga do zamieszkałego wszechświata i człowieka. Korzystając ze współczesnych terminologii ukazuje inne spojrzenie, inne koncepcje tychże zagadnień jak i przedstawia na nowo życie i nauki Jezusa, które zostały zniekształcone przez ludzkie przekazy.

Rzeczywistość religii opiera się w pełni na doświadczeniu religijnym racjonalnych i przeciętnych istot ludzkich. I tylko w takim znaczeniu religia może być kiedykolwiek traktowana jako naukowa czy nawet psychologiczna. Dowód na to, że objawienie jest objawieniem, jest tą właśnie rzeczywistością doświadczenia ludzkiego: faktem, że objawienie syntetyzuje pozornie rozbieżne nauki przyrodnicze i teologię religii w zwartą i logiczną filozofię wszechświata, w skoordynowane i spójne wyjaśnienie zarówno nauki jak i religii, tworząc tym samym harmonię umysłu i zaspokojenie ducha, odpowiadające w ludzkim doświadczeniu tym pytaniom ludzkiego umysłu, które dążą do poznania jak Nieskończony wypracowuje swoje plany w materii, z umysłami i w duchu. 101:2.1 (1105.5)

Skonsolidowany opis tego co zawiera Księga Urantii, na jakie pytania można znaleźć w niej odpowiedź, czego można się po niej spodziewać zawarte zostało w polskojęzycznym Wprowadzeniu do Księgi Urantii znajdującym się na Urantia.org. Na stronie tej dostępna jest także internetowa darmowa wersja książki wraz z opcją pobrania jej w formacie HTML, PDF, lub ODT.

Z Księgi Urantii dowiadujemy się, że nauka, religia i filozofia są trzema składowymi naszego życia koniecznymi do zainicjowania, rozwoju i osiągnięcia wnikliwości umysłowej pozwalającej odkryć prawdziwie logiczne oblicze prawd duchowych. Ukazywana w Księdze Urantii przyszłość budowana jest na podwalinie historii, objaśniana przez fakty potwierdzane naukowo i oświetlana mądrością duchową. To praca ludzkiego umysłu osiągającego wnikliwość duchową nadaje sens całości pozornie przeciwnych pojęć i tym samym zrozumienie przeznaczenia ludzkości, wszelkiego życia we wszechświecie jak i przyszłości świata.

Nauka daje wiedzę, religia daje szczęście, filozofia daje jedność, objawienie potwierdza empiryczną harmonię tego, potrójnego podejścia do rzeczywistości wszechświatowej.101:2:8 (1106.7)

Nauka jest zapoczątkowanym przez człowieka badaniem jego otoczenia fizycznego, świata energii-materii; religia jest doświadczaniem człowieka z kosmosem wartości ducha; filozofia została ukształtowana wysiłkiem ludzkiego umysłu, w tym celu, aby organizować i korelować odkrycia tych znacznie oddalonych od siebie koncepcji w coś, co jest rodzajem rozsądnego i ujednoliconego stanowiska wobec kosmosu 103:6:9 (1136.4)

Co pokrzepiające i ważne dla każdej istoty ludzkiej Księga Urantii daje sens istnienia, sens życia, daje nadzieję na przyszłość, pokazuje cel, ku któremu możemy podążać, gdy korzystając z naszej wolnej woli podejmiemy autonomiczną decyzję życia wiecznego. Na życie wieczne nie trzeba zasłużyć, nie trzeba odkupywać grzechów, wystarczy zaufać i zawierzyć Bogu. To decyzja poparta wiarą jest kluczem do osobistego duchowego rozwoju, do poznania Boga, do spokoju ducha i życia wiecznego.

Jest w umyśle Boga plan, który dotyczy każdej istoty ze wszystkich, rozległych Bożych domen a plan ten jest wiecznym celem niezmierzonych możliwości, nieograniczonego postępu i niekończącego się życia. I te nieskończone skarby, leżące na tak niezrównanej drodze bytu, są dla was osiągalne!

Przed wami cel wieczności! Oczekuje was przygoda osiągania boskości! Zaczął się bieg do doskonałości! Kto zechce może go zacząć, a pewne zwycięstwo ukoronuje wysiłki każdej ludzkiej istoty, która idzie z prądem wiary i zaufania, uzależniając każdy stopień tej drogi od prowadzenia przez Dostrajacza zamieszkującego człowieka i od przewodnictwa dobrego ducha Syna Wszechświata, który tak szczodrze został wylany na wszelkie ciało. 32:5.7-8 (365.3-4)

Ostatnia, najobszerniejsza część książki jest przedstawieniem życia i nauk Jezusa w dzisiejszej frazeologii. Nie należy jednak błędnie zakładać, iż założeniem jej jest wywyższenie jakiejś religii, czy też podważenie wartości którejkolwiek z innych wyznawanych na Ziemi religii. Księga Urantii nie ma też na celu stworzenia nowej religii, czy sekty wyznawców. Dlatego też wszystko co dotyczy okoliczności powstania Księgi Urantii, a co mogłoby stać się celem kultu, zostało utajnione lub pominięte.
Jej celem jest przybliżenie Boga człowiekowi i wręcz konieczność, a nie sugestia otwarcia się na poznanie religii i kultury bliźnich. Księga Urantii przypomina i kładzie nacisk na doniosłość faktu, że wszystkie istoty ludzkie są synami i córkami kochającego ich nieprzebranie Boga, a tym samym braćmi i siostrami. Napomina, że choć każda z religii wg tejże księgi zawiera prawdy duchowe w swoich naukach to żadna z nich nie posiada pełnej Prawdy.

Spośród wielu religii Urantii wszystkie są dobre w takim stopniu, w jakim prowadzą człowieka do Boga i niosą człowiekowi świadomość istnienia Ojca. Wyobrażanie sobie swoich doktryn jako Prawdy jest błędem jakiejkolwiek grupy ludzi religijnych; postawa taka bardziej świadczy o arogancji teologicznej niż o pewności wiary. Nie ma takiej religii na Urantii, która nie mogłaby z korzyścią dla siebie badać i asymilować najlepszych prawd zawartych w każdej innej wierze, jako że wszystkie zawierają prawdę. Ludzie religijni zrobiliby lepiej, zapożyczając raczej to, co najlepsze z żywej wiary duchowej swych bliźnich, zamiast potępiać to, co najgorsze w ich pokutujących przesądach i przestarzałych rytuałach. 92:7.3 (1012.4)

Księga Urantii wprowadza w świat religii osobistej i podkreśla jej znaczenie. To jej pokłosie odczuwalne jest społecznie. Stymulowane do osiągania nowych poziomów duchowych jednostki podczas procesów zmian w nich zachodzących rozpoczynają bezinteresowne działania w służbie innym śmiertelnikom. Jest to część Bożego planu stopniowej ewolucji jednostek, społeczeństw i wszechświata jako całości.

Religia królestwa jest osobista i indywidualna; jej owoce, rezultaty, są rodzinne, społeczne. Jezus nigdy nie zaniedbywał wywyższania świętości jednostki, w przeciwieństwie do społeczeństwa. Ale uważał także, że człowiek kształtuje swój charakter przez bezinteresowną służbę, że rozwija swoją moralną naturę w miłości pełnych związkach ze swymi współbraćmi. 170:3:10 (1862.7)

 

Inne artykuły o Księdze Urantii, które mogą Cię zainteresować: