Bóstwo
0:1.2 (2.2) BÓSTWO można uosabiać jako Boga, jest ono również przedosobowe i superosobowe, w zakresie niezupełnie zrozumiałym dla człowieka. Bóstwo charakteryzuje cecha jedności – aktualnej lub potencjalnej – na wszystkich nadmaterialnych poziomach rzeczywistości; a ta jednocząca cecha jest najlepiej rozumiana przez istoty stworzone jako boskość.
0:1.3 (2.3) Bóstwo działa na poziomie osobowym, przedosobowym i superosobowym. Łącznie Bóstwo działa na siedmiu następujących poziomach:
0:1.14 (3.1) Bóstwo może być egzystencjalne, tak jak w Wiecznym Synu; empiryczne, tak jak w Istocie Najwyższej; asocjacyjne, tak jak w Bogu Siedmiorakim; niepodzielne, tak jak w Rajskiej Trójcy.
0:1.15 (3.2) Bóstwo jest źródłem wszystkiego tego, co boskie. Bóstwo jest charakterystycznie i nieodmiennie boskie, ale nie wszystko to, co jest boskie, musi koniecznie być Bóstwem, chociaż będzie skoordynowane z Bóstwem i będzie zmierzało do pewnego stadium zjednoczenia z Bóstwem – duchowego, umysłowego czy osobowego.
6:6.2 (78.5) Duch zawsze ma świadomość, jest zawsze obdarzony umysłem i posiada różne stadia tożsamości. Bez umysłu w pewnym stadium nie byłoby świadomości duchowej, występującej podczas bratania się istot duchowych. Odpowiednik umysłu, możliwość poznawania i bycia poznawanym, jest cechą charakterystyczną Bóstwa. Bóstwo może być osobowe, przedosobowe, superosobowe czy bezosobowe, ale Bóstwo nigdy nie jest pozbawione umysłu, znaczy to nigdy nie jest pozbawione przynajmniej możliwości komunikowania się z podobnymi sobie bytami, istotami czy osobowościami.