Grawitacja
0:6.11 (10.3) Grawitacja jest jedynym kontrolerem energii-materii. Ani przestrzeń ani forma nie podlegają grawitacji, nie istnieje też zależność pomiędzy przestrzenią a formą;
11:8.1 (125.4) Nieuchronne przyciąganie grawitacyjne skutecznie trzyma w uścisku wszystkie światy, ze wszystkich wszechświatów w całej przestrzeni. Grawitacja jest wszechpotężnym uchwytem fizycznej obecności Raju. Grawitacja jest wszechmocną nicią, na którą są nawleczone błyszczące gwiazdy, płonące słońca i kręcące się sfery, stanowiące wszechświatowe, fizyczne ozdoby wiecznego Boga, który jest wszystkimi rzeczami, wypełnia wszystkie rzeczy i w którym wszystkie rzeczy się zawierają.
11:8.2 (125.5) Wyspa Raj jest centrum i punktem zogniskowania absolutnej grawitacji materialnej, uzupełnianej przez ciemne ciała grawitacyjne okrążające Havonę, równoważonej przez zbiorniki przestrzeni, górny i dolny. Wszystkie znane emanacje, wychodzące z Raju dolnego, niezmiennie i bezbłędnie reagują na centralne przyciąganie grawitacyjne, działające na niekończące się, eliptyczne orbity poziomów przestrzeni we wszechświecie nadrzędnym. Każda znana forma rzeczywistości kosmicznej posiada krzywiznę wieków, kierunek krążenia – obrót tej wielkiej elipsy.
11:8.3 (125.6) Przestrzeń nie reaguje na grawitację, ale działa jako równoważnik grawitacji. Bez poduszki przestrzennej wybuch mógłby rozerwać krążące ciała kosmiczne. Przestrzeń nasycona wywiera również antygrawitacyjny wpływ na grawitację fizyczną albo liniową; przestrzeń faktycznie może neutralizować takie działanie grawitacji, chociaż nie może go opóźnić. Absolutna grawitacja jest grawitacją Raju. Lokalna albo liniowa grawitacja odnosi się do elektrycznego stadium energii czy materii; działa ona w granicach wszechświata centralnego, superwszechświata i wszechświatów zewnętrznych, gdziekolwiek nastąpiła odpowiednia materializacja.