Koniec
6:4.7 (76.7) Pierwszy Syn charakteryzuje się powszechną i duchową samoświadomością. W mądrości Syn jest w pełni równy Ojcu. W dziedzinach wiedzy i nieskończonej mądrości nie możemy rozróżnić pomiędzy Pierwszym Źródłem a Drugim; Syn, podobnie jak Ojciec, wie wszystko; żadne zdarzenie wszechświatowe nigdy go nie zaskakuje, zna koniec od początku.
115:3.16 (1263.3) Finalna dynamika kosmosu ma do czynienia z ciągłym przemieszczaniem rzeczywistości, od potencjalności do aktualności. W teorii może istnieć koniec takich przekształceń, ale faktycznie jest to niemożliwe, ponieważ Potencjalne i Aktualne są razem objęte obwodem Pierwotnego (JESTEM), a takie utożsamienie na zawsze uniemożliwia nałożenie ograniczeń na kształtujący się rozwój wszechświata. Cokolwiek, co utożsamia się z JESTEM, nigdy nie znajdzie końca rozwoju, ponieważ aktualność potencjałów JESTEM jest absolutna a potencjalność aktualności JESTEM jest także absolutna. Aktualności zawsze będą otwierać nowe drogi realizacji niemożliwych dotychczas potencjałów – każda decyzja człowieka nie tylko powoduje aktualizowanie się nowej rzeczywistości w ludzkim doświadczeniu, ale także otwiera nowe możliwości ludzkiego rozwoju. Dorosły żyje w każdym dziecku a zaawansowany w morontii przebywa w dojrzałym, rozpoznającym Boga człowieku.
115:3.17 (1263.4) Zastój w rozwoju nigdy nie może się pojawić w kosmosie jako całości, ponieważ podstawa rozwoju – aktualności absolutne – jest nie uwarunkowana i ponieważ możliwości rozwoju – potencjały absolutne – są nieograniczone. Z praktycznego punktu widzenia, filozofowie wszechświata doszli do wniosku, że nie istnieje taka rzecz jak koniec.