Wierność
171:8.11 (1876.8) 2. Wierność jest nieomylną miarą ludzkiego zaufania. Ten, kto jest sumienny w małych rzeczach, prawdopodobnie okaże swoją wierność we wszystkim tym, co jest zgodne z jego zdolnościami.
100:1.1 (1094.3) Dziecko ocenia doświadczenie odpowiednio do przyjemności, jaką mu ono daje; dorosłość jest proporcjonalna do zastępowania osobistych przyjemności wyższymi znaczeniami, nawet wiernością wobec najwyższych koncepcji w zróżnicowanych sytuacjach życiowych i relacjach kosmicznych.
100:5.3 (1099.1) Należy wyjaśnić, że wyznanie wierności najwyższym ideałom – psychiczna, uczuciowa i duchowa świadomość poznania Boga – mogą być wynikiem naturalnego i stopniowego rozwoju, albo czasami są doświadczane w pewnych chwilach krytycznych, takich jak kryzys.
109:5.4 (1199.5) Człowiek musi stać się biegły w sztuce ciągłego, doczesnego kompromisu, kiedy tworzy duchową wierność jednemu tylko panu; dlatego właśnie tak wielu ludzi załamuje się i upada, męczy się i ulega stresowi w trakcie zmagań ewolucyjnych.